|
خبر رسانی |
|||
|
مادر، مرا ببخش! می‌خواستم به باغ تو، نخل امید من سبز و بلند و شنگ و شکوفا شود، نشد! هر شاخه، هر ستاخ – پُر برگ‌و‌بار و خرّم و زیبا شود، نشد! هر برگ گل به شاخ: تصویر جلوه‌پرور فردا شود، نشد! مادر، مرا ببخش! می‌خواستم به گاهِ بهارِ شکوفه‌ها ذرّات جان من چون نور عشق گرم و شتابان و پُر فروغ: در رگ رگِ شکفتن گل‌ها شود، نشد! مادر، مرا ببخش! می‌خواستم ز چاکِ گریبانِ دره‌ها این‌پاره‌های پیکر خونین کوهسار - وادیِّ خامشان - تا شعله‌زار دامن تفتان دشت‌ها با شبنم بهار چمن شست‌و‌شو دهم تا هر که بنگرد به تو، شیدا شود، نشد! مادر، مرا ببخش! می‌خواستم که هر چه ز خاک تو سر زند با رنگ و بوی زینت روی زمین شود، نظرات شما عزیزان: سیمین
 ساعت10:23---11 شهريور 1392
قشنگ بود باید به مادرهای خوب تقدیمش کرد .
درباره وبلاگ آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها 
نويسندگان
|
|||
 |
